ahmetbeyler
New member
“Bazen, İsa’yla tanışmanın sevincinin geçmişe ait olduğunu düşünürken, şu anda her şeyden önce mühürlü mezarları biliyoruz: hayal kırıklıklarımızın, acılarımızın ve güvensizliklerimizin, yapacak hiçbir şeyimizin, hiçbir şeyin olmadığı şeylerin mezarları. Asla değişmeyecek, günden güne yaşamak daha iyi çünkü yarının kesinliği yok” dedi Papa Francis.
“Biz de acıya tutulmuş, üzüntüye boğulmuş, günaha alçaltılmış, başarısızlıktan küsmüş, kaygıdan eziyet çekmişsek, yorgunluğun acı tadını almış, yüreğimizde neşenin söndüğünü görmüşüzdür.” -Bazen sadece günlük hayata devam etmenin, en akıllıların ve en güçlülerin kanunlarının her zaman üstün göründüğü bir dünyanın lastik duvarının önünde kendimizi riske atmanın yorgunluğunu hissettik. kötülüğün gücüyle, ilişkileri parçalayan çatışmalarla, toplumu yönetiyormuş gibi görünen hesap ve kayıtsızlık mantığıyla, yolsuzluğun kanseriyle, adaletsizliğin yayılmasıyla, savaşın buz gibi rüzgarlarıyla”, Paskalya düşüncesinde altını çizmek istedi. .
“Ve yine -diye ekledi- sevdiklerimizin tatlı varlığını elimizden aldığı için ya da hastalık ya da felaketlerde bize dokunduğu için ölümle karşı karşıya kalmış olabiliriz ve kolayca hayal kırıklığına ve ölüme yenik düşebiliriz. umudun kaynağı kurudu. Bu ya da başka durumlarda yollarımız mezarların önünde durur ve kımıldamadan, ağlayarak ve pişmanlık duyarak, nedenlerimizi tekrarlamaktan aciz ve güçsüz kalırız.”
Bu içsel ölüm durumlarıyla karşı karşıya kalan Francis şu sonuca vardı: “Öte yandan, Paskalya’da kadınlar bir mezarın önünde felçli kalmazlar, İncil’in dediği gibi, korku ve büyük bir sevinçle mezarı alelacele terkederler, ölümü duyurmak için koşarlar. Hayatı ve tarihi sonsuza dek değiştirecek haberi getiriyorlar: Mesih dirildi!”.